Internet jest przydatny, ale jego dużą wadą jest fakt, że wystarczy wpisać prostę frazę w Google aby dostać się do pornografii. To jest szczególnie ważne jeśli mamy dzieci. Na szczęście istnieje prosty i darmowy sposób aby uniemożliwić dostęp do stron pornograficznych – zmiana serwera DNS na taki, który blokuje nieodpowiednie strony. Jednym z takich serwerów jest OpenDNS FamilyShield, który blokuje dużo znanych i tych mniej znanych stron, choć istnieją inne serwery. Adresy IP tego serwera to 208.67.222.123 i 208.67.220.123. Najlepiej serwer DNS zmienić z poziomu routera aby ochronić wszystkie komputery w domu. Nie podaję tu instrukcji jak zmienić serwer DNS, bo proces ten różni się w zależności od systemu operacyjnego i urządzenia, ale łatwo znaleźć niezbędne informacje w Internecie. Uwaga dla użytkowników Liveboksa: router ten nie pozwala na zmianę serwera DNS, co oznacza konieczność zmiany serwera z poziomu komputera.

Od 26 do 28 kwietnia byłem na wycieczce w Pradze ze swoim warsztatem terapii zajęciowej i WTZ w Dzierzgoniu. Trochę późno piszę ten post, bo w międzyczasie zdążyłem jeszcze ponownie pojechać do Krynicy Morskiej. Nie ma sensu pisać drugiego postu na ten temat, bo musiałbym skopiować i wkleić większość poprzedniego. Podzielę się za to szybkimi faktami:

• Byłem w innym pokoju niż w zeszłym roku, ale pokój był niemal identyczny – łącznie z łazienką dla krasnoludów.
• Pogoda była zdecydowanie lepsza niż poprzednio. Popsuła się dopiero gdy byliśmy gdzieś przed Malborkiem w drodze do domu.
• Było ognisko i dyskoteka. Na ognisku pomogłem znieść i wnieść koleżankę, która porusza się na wózku inwalidzkim, bo nie było tam żadnego podjazdu – tylko schody.

Ogólnie wyjazd był udany, ale wróćmy do Pragi.

Dzień pierwszy: nocleg w Kudowie-Zdroju

Pierwszy dzień wycieczki nie był szczególnie ekscytujący. Rano wyruszyliśmy z Kwidzyna. Podróż minęła mi całkiem szybko. Gdzieś tak późnym popołudniem dotarliśmy do Kudowy-Zdroju – takiego miasta uzdrowiskowego tuż przy granicy z Czechami. Tam naszym miejscem zakwaterowania był hotel Gwarek. Wystrój tego hotelu przypomina czasy PRL-u, a sam hotel jest całkiem w porządku – ma windy (takie typowo blokowe, znane jako dźwigi osobowe), przyzwoite pokoje i Wi-Fi. Dużo się nie działo – zjedliśmy obiadokolację, poszliśmy na spacer do Parku Zdrojowego (na pijalnię niestety się nie załapaliśmy, bo była już zamknięta) i poszliśmy spać.

Dzień drugi: Praga

Po śniadanku przekroczyliśmy czeską granicę i po kilku godzinach dotarliśmy do Pragi. I tu na wstępie trochę ponarzekam. Prowadzili nas jak w przedszkolu – parami. Rozumiem, osoby niepełnosprawne, ale troszeczkę mnie to irytowało. Do tego ciągłe rozkazy typu „stój” i „idź”, brak możliwości zrobienia zdjęć ze względu na ciągły ruch i wszyscy byliśmy w jednej dużej grupie, bo podzielenie wycieczki na mniejsze i łatwiejsze do opanowania grupy najwyraźniej jest zbyt nudne. Dobra, do rzeczy.

Tego dnia zwiedzaliśmy Hradczany. Tam po podziwianiu widoków udaliśmy się do zamku królewskiego obejrzeć Złotą Bramę i Katedrę św. Wita. A ponieważ mam paszport Polsatu legitymację rencisty, załapałem się na darmowy bilet. Mieliśmy zobaczyć Fontanny Krzyżykowe, ale podobno jacyś „inteligenci” nalali tam płynu do mycia naczyń albo czegoś podobnego i fontanny były nieczynne, bo trzeba to posprzątać. Zwiedziliśmy też Złotą Uliczkę i zrobiliśmy sobie przerwę w kawiarni przy Pałacu Lobkowicza. Następnie w pośpiechu przeszliśmy przez park przy Pałacu Wallensteina, bo niedługo mieli zamykać. No cóż. Ostatnim punktem tego dnia był Most Karola.

Po dniu pełnym zwiedzania trzeba było gdzieś przenocować. Pewnie myślicie, że nocowaliśmy w hotelu Jasmin, tak jak planowaliśmy. A guzik! Nocowaliśmy w jakimś akademiku o nazwie Wolha! To był jakiś kiepski żart – bałagan przy przydzielaniu pokoi, jedna łazienka na dwa pokoje, a na obiadokolację takie sobie purée z kurczakiem i Kofolą do popicia. Kofola to taka popularna w Czechach cola. Mimo że da się wypić, smak mi niezbyt odpowiada (chyba anyż mi nie smakuje) i raczej zostanę przy Coca-Coli i Pepsi. Z drugiej strony, pokoje nie były złe i była winda. Dało się przenocować.

Dzień trzeci: Pragi ciąg dalszy i powrót do Polski

Śniadanie było nieco lepsze niż obiadokolacja, chociaż chleb smakował trochę dziwnie. Po opuszczeniu wątpliwej jakości miejsca noclegu udaliśmy się na godzinny rejs po Wełtawie. Po tym udaliśmy się do centrum Pragi, gdzie mieliśmy trochę czasu wolnego. Podczas zakupów korzystaliśmy trochę z mojej karty płatniczej, bo bank nie obciążał mnie opłatami za transakcje za granicą. Po wszystkim opuściliśmy Pragę i pojechaliśmy do Skalnego Miasta (o, tutaj). Były tu już napisy po polsku i można było nawet płacić złotówkami w lokalnych sklepikach. Niestety był to już koniec zabawy w Czechach i pojechaliśmy do Polski. Tam w godzinach wieczornych ponownie odwiedziliśmy hotel Gwarek, ale tylko po to aby zjeść obiadokolację, po której ruszyliśmy w drogę powrotną do domu.

Dzień czwarty: podróż do domu

Nie było kolejnego noclegu – noc spędziliśmy jadąc do domu. Ponieważ kierowcy o szóstej rano kończyli pracę i musieli sobie zrobić 9-godzinną przerwę, jechaliśmy autostradami i zatrzymaliśmy się tylko parę razy. Do domu dotarliśmy około czwartej rano.

Końcowe wrażenia: wycieczka na plus, organizacja na minus. Mimo niedociągnięć warto było odwiedzić kolejny kraj. Jeśli planujecie jakiś wypad do Pragi, to zachęcam, bo warto.

W czwartek wybieram się z moim warsztatem terapii zajęciowej do Pragi. Czyli do Czech – kraju z którego pochodzą ci dwaj:

Noc z czwartku na piątek spędzimy jeszcze w Polskie w Kudowie-Zdroju, po czym rano udamy się już do Czech. Tam – o ile dobrze się orientuję – będziemy nocować w hotelu Jasmin. W nocy z soboty na niedzielę wrócimy do domu już bez noclegu (w liceum jechałem do Celle w nocy, więc nie będzie to dla mnie nowe doświadczenie). Co ciekawe, wyjazd ten nie cieszył się zbyt dużym zainteresowaniem, dzięki czemu na wycieczkę załapało się jeszcze parę osób z mojej rodziny. I dobrze, bo bardzo ułatwi mi to przetrwanie. Z łącznością ze światem nie powinno być źle, bo w hotelu w Pradze podobno jest darmowe Wi-Fi, a w razie czego mam jeszcze prawie 2 GB do wykorzystania w roamingu w UE. Jeśli nie przyjdzie mi do głowy oglądać filmów na YouTube w Full HD, te 2 GB powinny mi wystarczyć. Oczywiście będę się odzywał na mediach społecznościowych.

Po powrocie do Polski będę miał wolne od 1 do 4 maja, ale zorganizowałem sobie jeszcze ekstra dzień wolny w poniedziałek (30 kwietnia), więc będę miał cały tydzień na odpoczynek. Jeszcze nie wiem co będę robić w majówkę, ale chętnie wyskoczyłbym gdzieś poza miasto.

Teraz druga sprawa, czyli dwa interesujące wydarzenia w Kwidzynie z minionego weekendu.

Otwarcie sezonu motocyklowego

Sobota była ciekawym dniem dla fanów dwóch kółek ze względu na paradę motocyklistów, która powstała dzięki lokalnej grupie o nazwie Motoświry. Można było tam zobaczyć co najmniej setkę (jeśli nie więcej) różnego rodzaju motocykli. Impreza rozpoczęła się na Placu Jana Pawła II i przeniosła się na Tereny Rekreacyjno-Wypoczynkowe Miłosna troszeczkę przy tym korkując miasto. Tutaj znajdziecie fotki, które trafiły na facebookową stronę mojego miasta, a poniżej zdjęcia zrobione przeze mnie.

Otwarcie sezonu motocyklowego 2018

Razem dla Autyzmu

W niedzielę z kolei odbyła się impreza plenerowo-edukacyjna dotycząca autyzmu pod tytułem „Razem dla Autyzmu”. Można było tam coś zjeść, pobawić się, obejrzeć wóz strażacki i radiowóz Straży Miejskiej, a przede wszystkim dowiedzieć się więcej o autyzmie. Poniżej znajdziecie kilka zdjęć wykonanych przeze mnie, a jeszcze więcej zdjęć można znaleźć tutaj.

Razem dla Autyzmu

To tyle na dziś. Życzę dobrej nocy.

Postanowiłem otworzyć się na zagraniczną publikę i utworzyłem angielską wersję bloga razem z angielskimi kontami w serwisach społecznościowych. Zauważyliście pewnie, że po raz kolejny uległa zmianie szata graficzna bloga. Cóż, potrzebowałem zawsze widocznego paska bocznego, a ten styl też według mnie jest niezły. W każdym razie, aby uzyskać dostęp do angielskiej wersji bloga, wystarczy wybrać język po prawej stronie lub przejść do adresu https://thisisinternet.pl/en. Ponieważ blog jest teraz nastawiony na dwie grupy odbiorców – polską i zagraniczną – zawartość między obydwoma językami będzie się nieco różnić, ale niektóre posty będą dostępne w obydwu językach. No, to miłego czytania.

Od mojego wyjazdu do Zakopanego na początku stycznia minęło już trochę czasu, więc wypadałoby napisać jakąś relację. No to do roboty.

Dzień pierwszy

Wycieczka odbyła się dwoma autokarami. Na początku miałem pewne obawy, bo organizacja wycieczki pozostawiała trochę do życzenia (np. „autokar z toaletą” gdzie toaleta była nieczynna), ale nie piszę tego postu żeby jeździć po organizatorach. Razem z postojami i przerwą na posiłek w Oberży Złoty Młyn w okolicach Łodzi podróż z Kwidzyna do Zakopanego trwała jakieś 10 godzin. Praktycznie cały dzień zleciał na podróż – było ciemno gdy ruszaliśmy i znowu ciemno gdy dotarliśmy na miejsce. Tu dodam tylko, że drogi do Zakopanego są beznadziejne.

Naszą kwaterą był hotel Geovita. Nie jest to zły hotel, ale trafił mi się pokój z telewizorem kineskopowym, przez co oglądanie filmów z dysku przenośnego odpadło. Jako że w pokoju obok gdzie mieszkał mój wujek i na zdjęciach na stronie hotelu są bardziej współczesne telewizory, trochę się zawiodłem. Dodatkowo położenie hotelu jest dość nieprzyjazne, bo aby się tam dostać, trzeba iść pod dość stroną górę. W każdym razie pierwszego dnia nie pozostało nam nic innego jak zjeść obiadokolację i pójść spać.

Dzień drugi

Po śniadaniu pojechaliśmy do Jaszczurówki zwiedzić Kaplicę Najświętszego Serca Jezusa. Przynajmniej coś się działo, bo jeden z autokarów miał problem z opuszczeniem parkingu z powodu śliskiej nawierzchni. Trzeba było uciekać się do pchania i podkładania gałęzi z drzew pod koła, ale obyło się bez konieczności wzywania pomocy drogowej. Kolejnym punktem wycieczki było Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, gdzie tym razem nic ciekawego się nie działo. Pojechaliśmy też na Wielką Krokiew, gdzie miałem przyjemność doświadczyć mrożącej krew w żyłach jazdy wyciągiem krzesełkowym. Następne były baseny termalne w Szaflarach, ale sobie odpuściłem. Możecie nazwać mnie wariatem, ale jakoś nie odpowiada mi siedzenie w ciepłej wodzie na mrozie. Dzień zakończyliśmy obiadokolacją z orkiestrą w Karczmie Holny. O tym powiem tylko tyle, że góralska kuchnia nie za bardzo mi odpowiada.

Dzień trzeci

Trzeci dzień był dniem wolnym podczas którego mogliśmy robić co chcieliśmy. Postanowiliśmy go wykorzystać na wizytę na Kasprowym Wierchu, więc udaliśmy się na stację kolei linowej w Kuźnicach. Żeby dostać się na Kasprowy Wierch, musieliśmy odstać kilka godzin w kolejce (bilety można było kupić w biletomacie i wejść szybciej, ale po co skoro kolejka jest ciekawsza?). Różni Janusze i Grażyny biznesu próbowali sprzedawać po zawyżonej cenie bilety z miejscem w kolejce z krótszym czasem oczekiwania. Do kasy dostaliśmy się prawie w ostatniej chwili, bo na 10 minut przed ostatnim wjazdem tego dnia.

Kolejka linowa nie jest aż tak straszna jak wyciąg krzesełkowy. Wagoniki mogą poruszać się z prędkością nawet 8 m/s (prawie 29 km/h), czyli dość szybko. Mniej więcej w połowie drogi znajduje się stacja pośrednia w której następuje przesiadka do drugiego wagonika. Wynika to z faktu, że trasa między stacjami skręca w lewo, a kolejka linowa może poruszać się jedynie w linii prostej. A co mogę powiedzieć o Kasprowym Wierchu? Dużo śniegu i fajne widoki. Oczywiście nie brakowało narciarzy i snowboardzistów. Ciekawostką była możliwość kupienia pamiątek i zjedzenia czegoś ciepłego na wysokości prawie dwóch kilometrów nad poziomem morza, ale restauracja była tak zatłoczona, że nie miało to najmniejszego sensu. Warto jeszcze dodać, że do powrotu do Kuźnic też potrzebny jest bilet, więc ciekawe co ma zrobić osoba, która zgubi swój bilet nie mając pieniędzy na drugi. W każdym razie po wizycie na Kasprowym Wierchu poszliśmy coś zjeść, po czym wróciliśmy do hotelu.

Dzień czwarty

Na ten dzień były zaplanowane pewne rzeczy, ale my zrobiliśmy sobie kolejny dzień wolny. Poszliśmy zwiedzić Krupówki (słynny zakopiański deptak), po czym wjechaliśmy kolejką na Gubałówkę. Tam też kręcili się z droższymi biletami i miejscami w kolejce, ale nie wiadomo po co, bo czas oczekiwania w kolejce do kasy był o wiele krótszy niż poprzedniego dnia. Widoki z Gubałówki też są bardzo ciekawe. Jest tam kilka stoków narciarskich i dużo stoisk z pamiątkami. Po opuszczeniu Gubałówki wróciliśmy do hotelu, gdzie resztę dnia spędziłem odpoczywając. Potem pozostała już tylko obiadokolacja i ostatni już nocleg.

Dzień piąty

Tam była cukiernia. Po maturze chodziliśmy na kremówki.

— papież Jan Paweł II

Ostatni dzień w Zakopanem to już tylko śniadanie i pakowanie. Po drodze do domu zawitaliśmy jeszcze w Wadowicach, gdzie wyposażyliśmy się w papieskie kremówki i ponownie w Oberży Złoty Młyn. Z uwagi na niedzielę droga nie była zbyt zatłoczona. Do domu dotarliśmy w godzinach wieczornych.

Ogólnie sądzę, że to był udany wyjazd. Z początku miałem obawy z powodu problemów z organizacją, ale wszystko się dobrze skończyło. Zakopane to całkiem fajne miejsce na wypoczynek i warto je odwiedzić – polecam zwłaszcza Kasprowy Wierch.

Pora na ostatni wpis w tym roku! Dziś na szybko zrecenzuję co mi w tym roku przyniósł Mikołaj. Właściwie to tylko jeden z tych prezentów dostałem od Mikołaja, a pozostałe sprawiłem sobie sam. Zaczynamy.

Dysk przenośny Toshiba Canvio Basics 1 TB

Bo miejsca na dane nigdy za dużo. Ciekawym dodatkiem jest dioda, która świeci na biało po podłączeniu dysku do portu USB 2.0 lub na niebiesko po podłączeniu do portu USB 3.0. Rzeczywista pojemność wynosi 931 GB. Dysk bez problemu osiąga i utrzymuje prędkości zapisu powyżej 100 MB/s. Domyślnie jest sformatowany w systemie NTFS. Mój telewizor bez problemu odtwarza filmy zapisane na tym dysku, ale ze smartfonem dysk już nie chce współpracować (po podłączeniu dysku smartfon informuje, że dysk należy najpierw sformatować, więc chyba Android nie lubi się z systemem NTFS). Dołączony kabel jest trochę sztywny, ale na razie nie przeszkadza mi jego długość, choć poprosiłem Mikołaja jeszcze o dłuższy kabel.

Porada: aby dysk zaczął pracować z urządzeniami z Androidem, przeformatuj go do formatu exFAT.

Powerbank ADATA P20000D

O tym powerbanku pisałem już nieco w poście niżej, ale powtórzę: 20 000 mAh, dwa wyjścia 2,1 A, wyświetlacz i latarka. Powerbank od ADATA jest dość masywny (ale wciąż przenośny) i troszeczkę waży, ale te 20 000 mAh musiało gdzieś się zmieścić. Na minus zaliczyłbym kiepskie kąty widzenia wyświetlacza. Esteci powinni jeszcze wiedzieć, że obudowa może się z czasem porysować.

Ładowarka Aukey (model PA-T11)

Na koniec coś co bardzo przyda się każdemu gadżeciarzowi, czyli ładowarka USB. Można do niej podłączyć aż 6 urządzeń. Dwa z wyjść (oznaczone kolorem pomarańczowym) korzystają z technologii Qualcomm Quick Charge 3.0, z czego ucieszą się posiadacze urządzeń obsługujących szybkie ładowanie. Pozostałe cztery wyjścia korzystają z autorskiej technologii AiPower. Maksymalne natężenie każdego z tych czterech wyjść wynosi 2,4 A. Dzięki technologii Qualcomm INOV ładowarka optymalnie dostosowuje parametry ładowania. Taka ładowarka przyda się na przykład w sytuacji kiedy wybierzemy się w podróż z kilkoma urządzeniami ładowanymi przez USB, a w naszym pokoju hotelowym jest tylko jedno wolne gniazdko elektryczne. Dla zmotoryzowanych Aukey oferuje też podobne do tej ładowarki samochodowe.

W Nowy Rok nie będę się nudził, bo wyjeżdżam na kilka dni do Zakopanego. Oznacza to, że będę miał wolne od warsztatu terapii zajęciowej trochę dłużej. Nigdy nie byłem na skrajnym południu Polski ani nie widziałem gór na żywo, więc chyba nie muszę mówić, że się cieszę z tego wyjazdu. Do Zakopanego jest oczywiście nieco dalej niż do Szczecina, ale tym razem jedziemy autokarem, więc się aż tak nie zmęczymy. Może nawet będzie tam więcej śniegu niż w moim rodzimym mieście. Oczywiście będę się dzielić wrażeniami na mediach społecznościowych.

A poza tym chciałbym Wam życzyć Wesołych Świąt, zdrowia, szczęścia, choinki przewracającej się pod naporem prezentów i aby przyszły rok był bardziej udany niż ten czy zeszły. Jeśli Rowan Atkinson umrze w 2018 roku, to nie wiem co zrobię. No, to do następnego razu.

Zbliża się Wigilia – czas wspólnych rodzinnych spotkań przy choince, „Kevina samego w domu” na Polsacie i oczywiście prezentów pod choinką. Zawsze jest jednak ten odwieczny problem – co kupić? Nie podejmę decyzji za Ciebie, ale jeśli potencjalny obdarowany lubi gadżety, mam kilka propozycji. Jak zwykle jest to wpis niesponsorowany – od czasu do czasu wymienię konkretne produkty, ale żaden z producentów nie zapłacił mi aby jego produkt pojawił się w tym tekście.

Czytnik e-booków

Książki są fajne, ale trochę ważą i zajmują miejsce na półce. Jeśli ktoś lubi dużo czytać, ciekawą alternatywą może być czytnik e-booków z wyświetlaczem typu e-ink. Takie wyświetlacze (przynajmniej na razie) wyświetlają obraz jedynie w skali szarości, ale ich główną zaletą jest to, że zużywają prąd tylko gdy zmienia się ich zawartość. Dzięki temu takie czytniki mogą działać nawet kilka tygodni na jednym ładowaniu. Tylko jaki czytnik wybrać? Jeśli ktoś lubi książki ze sklepu Amazon (taka osoba powinna być anglojęzyczna, po polskich książek nie ma tam zbyt wiele), to oczywistym wyborem będzie coś z serii Kindle. Inne osoby mogą szukać wśród modeli innych firm. Czytniki e-booków różnią się m.in. pojemnością (dobrze by było gdyby był obecny czytnik kart MicroSD), rozdzielczością ekranu, obsługiwanymi formatami (jeśli nasze e-booki są w formacie EPUB, to dobrze, bo jest to najszerzej obsługiwany format) i dodatkowymi funkcjami – mogą mieć na przykład podświetlany ekran (dzięki czemu nie będziemy musieli posiłkować się zewnętrznymi źródłami światła aby czytać w ciemności), dotykowy ekran (dla tych, którzy nie lubią przycisków fizycznych) przeglądarkę internetową (która raczej nie będzie działała tak dobrze jak na komputerze, ale na przykład do sprawdzenia poczty powinna wystarczyć), notatnik czy nawet proste gry. Jeśli dany czytnik ma Wi-Fi, oczywiście skróci ono czas działania na baterii o ile go nie wyłączymy. Czytników e-booków do wyboru jest sporo, ale jako ciekawostkę wymienię PocketBook Aqua 2 (o istnieniu drugiej generacji dowiedziałem się dopiero w momencie pisania tego postu) – jego szczególną cechą jest wodoodporność, więc na jakieś wakacje będzie jak znalazł, bo przypadkowe zachlapanie czy nawet całkowite zanurzenie w wodzie nie powinno mu zaszkodzić. Niektórzy mogą powiedzieć „ale na tablecie też można czytać e-booki!“. To prawda, ale po pierwsze, tablety po ładowaniu jeszcze tego samego dnia domagają się ponownego podłączenia do ładowarki, a po drugie, czytanie na tablecie w słońcu jest takie sobie, a z ekranami e-ink nie ma takiego problemu, bo właściwościami przypominają papier – macie tu przykład na wideo.

Dron

Dron, czyli zdalnie sterowana latająca zabawka. Jeśli obdarowany nigdy nie latał dronem, zdecydowanie odradzam zakup drogich i profesjonalnych dronów. Lepiej kupić coś taniego, bo jest duża szansa, że pierwszy dron się rozbije albo zakończy lot na drzewie. Jeśli do drona są dołączone dodatkowe baterie, to warto z takich ofert korzystać, bo na jednej baterii taki dron-zabawka może latać najwyżej przez kilka minut. Ciekawą propozycją mogą być miniaturowe drony Hubsan. Inną propozycją dla niedoświadczonych pilotów jest dron JJRC H31, który wydaje się dość odporny – na filmach lata nawet po podeptaniu, wygięciu lub obcięciu śmigieł i po awaryjnym lądowaniu w wodzie. Prezentację tego drona obejrzycie tutaj. Nie myślcie sobie jednak, że JJRC H31 jest niezniszczalny – dłuższego złego traktowania może nie przeżyć.

Głośnik przenośny

Coś dla melomanów albo osób, które lubią sobie od czasu do czasu urządzić imprezę. Takie głośniki podłącza się do źródła dźwięku przewodowo albo przez Bluetooth. Różnią się one jakością dźwięku (może być tak, że na przykład jeden gra głośniej, a drugi lepiej), rozmiarami i czasem działania na baterii. Niektóre są nawet wodoodporne albo mogą robić za powerbank. Część z nich ma mikrofon, dzięki czemu można ich używać jako zestawu głośnomówiącego. Jedną z ciekawszych propozycji jest JBL Clip 2. Głośnik ten jest dostępny w pięciu kolorach (w tym moim ulubionym niebieskim), ma karabińczyk umożliwiający powieszenie go gdzie nam się podoba (można go na przykład przyczepić do plecaka lub spodni, tylko że ZAiKS lub ZPAV może się pogniewać jeśli ruszymy w miasto), działa na baterii do 8 godzin i jest wodoodporny (norma IPX7, więc powinien wytrzymać 30 minut na głębokości do metra). Kosztuje jakieś 200 zł. A jeśli chcielibyście wypróbować coś mniej znanego, proponuję Nillkin X-Man X1 (179 zł) albo Tronsmart T2 (199 zł). Wprawdzie te dwa głośniki są większe, brzydsze i mają niższą klasę wodoodporności (tzn. są odporne na zachlapania, ale nie można zanurzać ich w wodzie) niż JBL Clip 2, ale całkiem fajnie grają i mają spoko basy (w przypadku X1 mogę to potwierdzić, bo ostatnio go sobie kupiłem). Według serwisu Audiofanatyk.pl X1 wygrywa w klasie głośników budżetowych od 99 do 249 zł (w tym z JBL Clip 2). Można go też wykorzystać jako powerbank (wyjście ma tylko 1 A, ale nie można mieć wszystkiego), zaś T2 ma slot na karty MicroSD.

Google Chromecast

Google Chromecast to niewielkie urządzenie wpinane w port HDMI telewizora. Umożliwia ono strumieniowanie za pośrednictwem Wi-Fi różnych treści ze smartfona lub komputera do telewizora (np. filmy na YouTube, ekran smartfona, otwartą stronę w Google Chrome itp.), zamieniając tym samym w pewnym sensie nasz telewizor w Smart TV. Kupowanie tego osobie mającej już wypasiony Smart TV, który łączy się z wszystkim co się da trochę mija się z celem, ale jak ktoś ma nieco mniej wypasiony Smart TV albo telewizor w ogóle pozbawiony wodotrysków, dla tej osoby Google Chromecast jak najbardziej się nada. Istnieje też urządzenie Chromecast Audio, które służy do strumieniowania muzyki, co się przyda jeśli chcemy na przykład słuchać muzyki ze Spotify na domowym sprzęcie audio. Chromecast Audio wykorzystuje do działania Wi-Fi, a nie Bluetooth, więc jakość dźwięku jest lepsza i nie będą nam ryczeć przez głośniki dźwięki powiadomień ze smartfona. Każde z tych urządzeń można dostać za mniej niż 200 zł. Jest też Chromecast Ultra dla posiadaczy telewizorów 4K (ale działa też z telewizorami o niższych rozdzielczościach). To urządzenie jest jednak droższe, bo kosztuje około 349 zł.

Kamera samochodowa

Prezent, który powinien ucieszyć większość kierowców. Niektórzy lubią nagrywać swoją jazdę, ale kamery samochodowe przydadzą się też jeśli zdarzy nam się jakaś stłuczka, bo będziemy mieli co pokazać przed policją lub sądem. Nośnikiem danych w kamerach samochodowych jest zwykle karta pamięci, więc pamiętajmy aby takową też kupić. Kamery samochodowe nagrywają obraz w pętli, tzn. nagrywają obraz w kilkuminutowych fragmentach, a po zapełnieniu pamięci kasują najstarsze fragmenty aby zrobić miejsce na nowe. Ważne jest aby kamera umieszczała na filmie znacznik czasu, bo to istotna informacja dla policji lub sądu (jeśli kamera ma moduł GPS, może też pokazywać długość i szerokość geograficzną oraz prędkość jazdy). No i obraz nie może wyglądać jak nagrywany kartoflem, a w nocy też powinno być coś widać. Jeśli obdarowany nie jest anglojęzyczny, to przyda się też polskie menu.

Powerbank

Cechą urządzeń elektrycznych jest to, że do działania wymagają prądu. Wiadomo też, że nie zawsze mamy dostęp do gniazdka. Jeśli jesteśmy gdzieś w polu, a bateria w naszym telefonie jest na wyczerpaniu, z pomocą przyjdzie powerbank. Jest to nic innego jak przenośna bateria do której podłączamy po USB urządzenia, które chcemy naładować. Powerbanki różnią się głównie pojemnością baterii. A jaki powerbank wybrać? Jeśli powebank mający 20 000 mAh pojemności przykładowo kosztuje 15 zł, to sprawa jest mocno podejrzana. Tu spapuguję trochę Kubę Klawitera i powiem żeby wybierać powerbanki ze średniej półki. Ważne jest żeby miały zabezpieczenia (np. przed przeładowaniem), bo raczej nikt by nie chciał aby powerbank nagle stanął mu w płomieniach. Dobrze by było gdyby powerbank posiadał chociaż jedno wyjście dwuamperowe żeby na przykład ładowanie tabletu nie trwało pół dnia. Większość powerbanków o poziomie naładowania informuje czterema diodami (każda oznacza 25%), a te trochę lepsze mają wyświetlacz pokazujący dokładny procentowy stan naładowania. Niektóre powerbanki mają również diodę pełniącą funkcję latarki, ale to już jak kto woli. Jakiś przykładowy powerbank? Może ADATA Power Bank P20000D? Ma aż 20 000 mAh pojemności (co powinno wystarczyć aby parę razy naładować tablet), wyświetlacz, latarkę i dwa wyjścia 2,1 A. Kosztuje około 100 zł, ale nie nadaje się dla estetów, bo obudowa łatwo się rysuje.

Serwer NAS

O serwerach NAS pisałem już w innym poście, więc tutaj nie będę się rozpisywał. W skrócie: są to serwery przechowujące dane do których mamy dostęp z każdego miejsca na świecie, ale mają one też inne funkcje. Nie jest to sprzęt dla każdego, ale zapalony informatyk powinien się z niego ucieszyć. Nad tym prezentem powinny zastanowić się raczej osoby dysponujące większą gotówką, bo do kosztującego kilkaset lub nawet tysiąc złotych serwera należy doliczyć koszt zakupu jednego lub więcej dysków twardych. Decydując się na ten prezent należy też pamiętać aby kupić dyski specjalnie przeznaczone do serwerów NAS (np. Western Digital Red).

Tablet graficzny

Uwaga: nie mylić z tabletami-komputerami (iPad, Samsung Galaxy Tab itp.)! Tablety graficzne to sprzęt dla osób, które interesują się rysowaniem. Są to podkładki na których „rysuje” się rysikiem – poruszanie rysikiem nad tabletem porusza kursorem myszy, a dociśnięcie rysika do tabletu jest traktowane jak wciśnięcie lewego przycisku myszy. Rysiki potrafią rozpoznawać siłę nacisku, a te lepsze nawet kąt nachylenia. Najpopularniejszą firmą sprzedającą tablety graficzne jest Wacom. Jedną z zalet tej firmy jest to, że rysiki do ich tabletów nie wymagają do działania baterii. Kiedyś miałem (niesprzedawany już) tablet Wacom Bamboo, który był całkiem spoko, ale moje zdolności plastyczne są raczej mizerne. Obecnie najtańszym tabletem w ofercie Wacoma jest Intuos Draw (329 zł) i powinien się świetnie nadać na początek, a po nabraniu doświadczenia można poszukać czegoś lepszego.

Xiaomi Mi Band 2

Gadżet o którym już pisałem. Jest to smartband, który mierzy różne parametry fitnessowe (kroki, dystans, kalorie i tętno) i monitoruje sen. Jest to też prosty smartwatch, który pokazuje datę i godzinę, a także odbiera powiadomienia ze smartfona (do tego polecam aplikację Tools & Mi Band, która jest płatna, ale jak kogoś stać na opaskę za 129 zł, ale nie na aplikację za 12,49 zł, to coś tu jest nie tak). Sam posiadam Xiaomi Mi Band 2 i uważam, że jest to całkiem fajny sprzęt. Opaska jest wodoodporna (norma IP67) i dość długo działa na jednym ładowaniu (producent deklaruje 20 dni, ale ja swoją muszę ładować co około 10-14 dni, co i tak jest niezłym wynikiem w porównaniu do smartwatchy).

Pomyślałem sobie, że skoro wspomniałem o bocce w poprzednim poście, to napiszę jak się w to gra w osobnym poście będącym rodzajem suplementu. Zasady tej gry są tak proste, że nawet małpa to ogarnie. W moim warsztacie terapii zajęciowej jest tak: w polu gry ustawia się białą kulę. Zawodnicy mają po sześć kul swojego koloru (w tym wypadku będzie to czerwony oraz niebieski) i naprzemiennie rzucają nimi lub toczą po ziemi w stronę białej kuli. Wygrywa zawodnik którego dowolna kula po serii rzutów znajduje się najbliżej kuli białej – na grafice poglądowej powyżej będzie to kula niebieska. Rzuty można wykonywać tak aby dać sobie przewagę lub przeszkodzić przeciwnikowi – można więc na przykład rzucać w białą kulę aby przesunąć ją bliżej kul swojego koloru albo w kule przeciwnika aby odsunąć je od białej kuli. To w sumie tyle. Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że oboje zawodników musi grać w tej samej pozycji (np. stojącej lub siedzącej), co jest dość ważne w przypadku rozgrywek między osobami niepełnosprawnymi.

Dziś będzie szybki post aby utrzymać minimum jeden post w miesiącu. Z ciekawostek z mojego miasta, parking przy miejscowym Carrefourze stał się płatny. Reakcja na tę zmianę była mieszana. Według mnie nie jest źle, bo można pobrać z parkometru darmowy bilet na godzinę, co raczej powinno wystarczyć na zakupy (a jak nie, to na podstawie tego biletu można zajmować parking przez maksymalnie dwie godziny pod warunkiem pokazania paragonu ze sklepu obsłudze parkingu). No i dzięki osobom, którym wprowadzenie opłaty się nie podoba, jest więcej miejsca na parkingu 🙂. Oprócz tego ten sam Carrefour jest teraz czynny całodobowo. Ciekawa zmiana, ale podejrzewam, że pracownicy tego Carrefoura podeszli do niej mniej entuzjastycznie. Co jeszcze? Miasto i sklepy przez cały dzień były zatłoczone, bo jutro jest dzień wolny od pracy, więc trzeba było zrobić zapasy jak na wojnę nuklearną. Czyli nic nowego.

Jeśli chodzi o warsztat terapii zajęciowej, nie ma żadnych sensacji. 24 listopada wybieram się na konkurs informatyczny do Elbląga, a dodatkowo biorę udział w wewnętrznym turnieju w bocce. Na razie wygrałem jeden mecz i czekam na losowanie kolejnych par.

To w zasadzie wszystko. Dziś mamy Halloween i zamiast oglądać filmy słucham halloweenowej playlisty na Spotify. A jutro wybieram się na grobing.